Brugal

Það oft gerast þegar kappsamur og snjall starfsmaður er ráðinn á vinnustað að hann vill láta til sín taka og ráðast í alls kyns breytingar – vinna fyrir laununum og sýna hvað í honum býr. Næst þegar lesendur þurfa að sitja fund með þannig ærslabelg og líst ekki á blikuna geta þeir notað reynslu dóminíska romm framleiðandans Brugal til að minna á að þegar hlutirnir virka ágætlega eins og þeir eru þá ætti að sýna fyllstu aðgát við hvers kyns breytingar.

Sérkenni Brugal er nefnilega að flöskunum er pakkað inn í fíngert net og segir sagan að þessar óvenjulegu umbúðir hafi komið þannig til að einn af afkomendum Andrésar Brugal, sem stofnaði rommgerðina fyrir nærri 135 árum, ferðaðist til Indlands og sá að kaupmenn þar höfðu það fyrir sið að auðkenna matvæli í hæsta gæðaflokki með því að pakka þeim inn í netpoka. Svo lengi sem elstu menn muna hefur netið verið tákn um gæði Brugal-rommsins og gert flöskur fyrirtækisins auðþekkjanlegar.

En svo gerðist það snemma á 9. áratugnum að fyrirtækið sem framleiðir netin utan um flöskurnar lenti í einhverju basli og átti erfitt með að skaffa nóg af netum. Ákvað þáverandi stjórnandi Brugal því að einfaldlega hætta að nota netin og hefur hann eflaust reiknað það út í snarheitum að þannig mætti spara nokkra pesóa á hverja flösku. En fljótlega kom í ljós að þegar netið vantaði vildi fólk ekki lengur kaupa rommið og salan hrundi. Voru viðbrögð neytenda svo sterk að ekki var nóg með að það þurfti að byrja strax aftur að pakka öllum nýjum flöskum í net heldur neyddist fyrirtækið til að senda starfsfólk út á bari og í búðir um alla eyjuna til að setja net utan um flöskurnar í hillunum ef þær áttu að seljast.

En rekstrarsaga Brugal lumar líka á dæmi um sérlega vel heppnaða markaðsherferð. Þeir sem ferðast til Dómíníska lýðveldisins komast nefnilega vart hjá því að sjá merki room framleiðandans vítt og breitt um landið, efst á götuskiltum. Eins og þessu framtaki er lýst af fyrirtækinu sjálfu þá vildu stjórnendur Brugal bæta úr lélegum götumerkingum í þessu fátæka landi og byrjuðu snemma á 8. áratugnum að framleiða eigin götuskilti – landsmönnum til gagns en ekki síður til að hjálpa sínum eigin vöruflutningamönnum að rata á milli verslana og bara. Eru skiltin í dag orðin um 3.000 talsins, öll sérsmíðuð á verkstæði Brugal, og verða eflaust hluti af landslagi eyjunnar um ókomna tíð.

En snjallt markaðsstarf dugar skammt ef varan er ekki góð, og Þó hætt að segja að rommið frá Brugal sé fjarska fínt. ÁTVR selur eina gerð af Brugal-rommi, 1888, og er það Vínnes sem flytur drykkinn inn.

Brugal 1888 er alveg eins og vandað romm á að vera og ýmist hægt að drekka það eitt og sér eða blanda í hanastél. Þetta romm er látið þroskast í tvígang: annars vegar í bandarískum búrbon-tunnum og hins vegar í evrópskum sérrítunnum og er útkoman blæbrigðaríkur sopi. Drykkurinn er dökk-sérríbrúnn á litinn og anganin sæt og hlý með tónum sem minna á kirsuberjavín, vanillu, sykurbráð og kanil.

Bragðið er milt og þægilegt en samt fylgir því léttur bruni. Þegar litið er yfir umsagnir spekúlanta og áhugamanna virðist ég vera sá eini sem greinir keim af steiktum banana, en einnig má finna í bragðinu sæta karamellu, lakkrís, pipar og eik sem verður æ meira áberandi með hverjum sopanum. Eftirbragðið er nokkuð langt, ögn kryddað og saltað, og viðheldur lakkrís- og karamellutónunum. Gott ef svart kaffi lætur ekki á sér kræla í blálokin. Skemmir heldur ekki fyrir að flaskan er snotur og ætti að taka sig vel út í hvaða vínskáp sem er.

Ásgeir Þór Ingarsson fyrir Morgunblaðið