Franziskaner Weissbier

Hinir evrópsku hveitibjórar eru þeim göldrum gæddir að vera í senn margslungnir á bragðið og frískandi til drykkjar. Það má því sumpart segja að þeir sameini eiginleika sterkra trappista-bjóra, sem búa jafnan yfir flókinni bragðfléttu, og svo ljósra lagerbjóra sem eru léttir og svalandi og með áfengismagn í kringum 5%. Þarna er Franziskaner hveitibjórnum rétt lýst enda er hann sá vinsælasta sinnar tegundar á heimavellinum, í Bæjaralandi í suðurhluta Þýskalands. Eins og vant er um vandaða hveitibjóra mætir manni í nefi fyrst frískandi angan af banana og sá keimur er sömuleiðis í bragðinu, ásamt sítrusstónum og snert af kóríander sem gerir bragðið í senn ögn sætt, skarpt og hressandi. Með mat hentar Franziskaner sérlega vel því bragðið gerir kleift að para hann með nánast hverju sem er. Hann er góður með ljósum fiski og sömuleiðis fuglakjöti. Hann ræður ennfremur vel við kryddaðan mat, jafnvel mexíkóskan, og þá er upplagt að bæta sítrónusneið við bjórinn. Hvers konar pylsusneiðar og skinkur á diski (e. cold cuts) fara framúrskarandi vel með Franziskaner og þar er komið hið fullkomna sumarsnarl. Annars eru möguleikarnir nánast ótæmandi, svo fjölhæfur matbjór er hann.

Á miðanum á Franziskaner-flöskunni má meðal annars sjá kampakátan munk, í þann mund að fá sér sopa af vænni krús. En á miðanum má líka sjá orðið „Natürtrub“ og það merkir að bjórinn er ósíaður. Það er ástæða þess að bjórinn er skýjaður í glasi og skartar fallegum hunangslit. Þjóðverjar kjósa jafnan hátt glas fyrir Franziskaner og það skilar sér bæði í fyrirtaks froðuríkum haus og svo gefur það líka kost á að virða vel fyrir sér laglegan litinn.