Mazzei

Í meira en 600 ár hefur Mazzei fjölskyldan framleitt einstök vín með ástríðu sem er endurnýjuð með hverri kynslóð.

Í Fonterutoli, sem og í Belguardo og Zisola, býr sama hugmyndafræði að baki sem miðar að því að efla staðbundin vínviðarafbrigði sem tjáningu á sjálfsmynd svæðisins, með tilliti til fjölbreytileika og náttúru, með sjálfbærum landbúnaði og endurbótum með hliðsjón af viðkvæmu vatnajarðfræðilegu jafnvægi, til að koma í veg fyrir jarðvegsrof og hámarka vatnsforða á svæðinu.

Allt þetta til þess að geta afhent komandi kynslóðum landið ósnortið.

"Mér finnst gaman að hugsa um ættartréð okkar sem trausta og örláta vínviðarplöntu vegna þess að öll saga Mazzei er stöðugt tengd vínekrum, kjöllurum og víni." - Marchese Lapo Mazzei, Cavaliere del Lavoro.

Þegar vínáhugafólk og aðrir sælkerar virða fyrir sér vín sem ekki hefur verið prófað áður, þykir ávallt traustvekjandi atriði að framleiðandinn hafi verið lengi í bisness. Hafi víngerð haldist í rekstri í áratugi – hvað þá árhundruð – þá er viðkomandi væntanlega að gera eitthvað rétt. Þetta er sannarlega tilfellið með ítalska víngerðarhúsið Mazzei sem býr að geysilangri og samfelldri sögu víngerðar í Chianti-hluta Toskana-héraðs og er að sönnu sérstaklega áhugavert, bæði fyrir magnaða sögu en vitaskuld helst fyrir framúrskarandi vín.

Sagan hefst í Fonterutoli

Til er skjal, dagsett 1398, þar sem forfaðirinn Ser Lapo Mazzei staðfestir kaup á sex tunnum af chianti-víni. Tæpum fjörutíu árum síðar gerist það svo að ung frænka Ser Lapei, kona að nafni Madonna Smeralda, giftist aðalsmanninum Piero di Agnolo da Fonterutoli. Þar með hefst víngerðarsaga Mazzei-fjölskyldunnar. Tæpum sex hundruð árum og 24 kynslóðum síðar er staða Mazzei víngerðarinnar traustari en nokkru sinni og enn þann dag í dag slær hjartað í Castello di Fonterutoli, þó tvær aðrar viðamiklar vínekrur séu í ræktun og framleiðslu undir merkjum Mazzei; annars vegar Belguardo í Maremma-hluta Toskana, og hins vegar Zizola í Noto á Sikiley.

Óþarfi er að tíundi sögu Mazzei gegnum aldirnar, þar hefur hver kynslóð fjölskyldunnar á fætur annarri ræktað garðinn sinn – ef kalla má víðfeðmar vínekrurnar „garð“ – og búið til vín sem hefur átt sinn þátt í að skapa Chianti nafn sitt og orðspor sem frægasta vínræktarhérað Ítalíu. Frá fyrstu tíð hefur það verið leiðarljós ættarinnar við víngerðina að laða fram það besta í vínviðnum, undirstrika staðbundin sérkenni og koma fram við landið af einlægri virðingu, því að öðrum kosti fáist ekki besta mögulega vínið úr ræktuninni. Maður uppsker jú eins og maður sáir til og uppskeran er hreint ekkert slor. En það kostar vissulega töluverða fyrirhöfn.

Ekki einasta er þess vandlega gætt að rakastig jarðvegsins sé ávallt í jafnvægi, bæði til að koma í veg fyrir jarðvegsfok og eyðingu og svo til að gæta að vatnsbúskapnum, heldur fær náttúran að hafa sinn gang á vínekrunum; ekkert skordýraeitur kemur þar nálægt framleiðslunni, og allur áburður er 100% lífrænn. Allt sem til fellur við framleiðsluna – hrat, vínberjastilkar, mykja og þvíumlíkt – er notað til að búa til moltu sem nýtt er sem áburður. Framleiðsla Mazzei er algerlega sjálfbær. Meiningin er nefnilega að rjúfa ekki kynslóðakeðjuna með slóðaskap heldur skila landinu ósnortnu til næstu kynslóða.